کدخبر: ۷۷۹۹۳
۰۴ تیر ۱۴۰۱ ساعت ۰۹:۲۳
چاپ

روایت آزاده گچسارانی از حماسه پدخندق/مردانی که تا آخرین نفس ایستادند

صالحی گفت: استقامت یک گروهان پاسدار جلوی سه لشکر رژیم بعث عراق، خود نمادی از حماسه ها ، رشادت ها و جانفشانی های دلیر مردان تیپ 48سپاه فتح استان در دفاع مقدس بود که جاودانه شد.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،فرامرز صالحی ،آزاده گچسارانی در گفتگو با این پایگاه خبری تحلیلی در خصوص رشادت های رزمندگان کهگیلویه و بویراحمد در پدخندق گفت:از نیمه شب قبل از چهارم تیرماه 67 کل خطوط جزیره مجنون همچون "شط علی" و "کوشک" مثل روز روشن شد و مثل قطرات باران از آسمان گلوله و آتش می بارید و تا نزدیکی های صبح طوری بود که کسی توان ایستادن بدون سرپناه را نداشت همه رفتیم توی پد خندق یا همان دژ که خیلی هم مستحکم بود .

وی افزود:بنابراین نزدیکی های صبح آتش دشمن فروکش کرد و از آنجایی که می دانستیم بعد از آتش سنگین نیز دشمن بعثی اقدام به پیشروی می کند همه نیروها نیز با تجهیزات کامل آماده نبرد سنگین شدیم.

 صالحی تصریح کرد:از صبح تا عصر نیروهای عراقی را که می خواستند وارد دژ بشوند را تار مار کردیم بعد از ظهر همان روز چهارم تیرماه 67 نیروهای عراقی از پشت سرمان یعنی از سه راه کوشک وارد گپد چراغچی" و "پد امام رضا علیه اسلام" شده بودند و شروع به پیشروی کردند.

آزاده گچسارانی ادامه داد:با مشاهد نیروهای پشت سرمان، اول فکر کردیم که نیروی خودی و پشتیبانی مان هستند،اما بعد از اینکه تیراندازی کردند و تعدادی هم مجروح شدند فهمیدیم که بعثی ها هستند.

وی افزود:با این وجود نیزمتوجه شدیم که جزیره مجنون سقوط کرده و تنها رزمندگان استان در پد خندق مقاومت می کنیم که تا آخرین گلوله ایستادگی کردیم و نگذاشتیم دشمن بعثی نیزقدمی پیشروی کند.

صالحی اظهارکرد:با این حال نیز قایق های دشمن که پر از نفرات مسلح بودند و در نیزارها هم استتار کرده بودند، یکی یکی اقدام به پیشروی کردند و درادامه نیز دژ محاصره شد،اما تنها کاری که می توانستیم در این شرایط انجام بدهیم این بود که جان مان را نجات دهیم و به داخل دژ برویم.

رزمنده گچسارانی تصریح کرد:بنابراین همین کار را انجام دادیم، تعدادی از عزیزان به شهات رسیده بودند و تعدادی هم مجروح شده بودند، اگرچه رزمندگان کهگیلویه و بویراحمد جانفشانی ها کرده و مقاومت ها نیزکرده بودند که در این صورت مهمات جنگی نیز تمام شده بود.

وی افزود:خستگی و تشنگی طاق فرسایی بر رزمندگان چیره شده بود اما همچنان مقاومت ها نیز جانانه ادامه داشت، نهایتا عصر همان روز نزدیک های ساعت 16نیز دشمن بعثی تا بالای دژ و بعضی ها هم جلوی درب دژ آمدند و رزمندگان نیز به اسارات دشمن درآمدند.

آزاده گچسارانی در پایان گفت:با همه این تفاسیر نکته ای که باید عرض کنم اینکه استقامت یک گروهان پاسدار جلوی سه لشکر رژیم بعث عراق، خود نمادی از حماسه ها ، رشادت ها و جانفشانی های دلیر مردان تیپ 48سپاه فتح  استان در دفاع مقدس بود که جاودانه شد.

 

انتهای پیام/

نظرات

نظرات شما، پس از تایید در وب سایت منتشر خواهد شد.