تأثیرگذاری رسانه‌ها به شرط مدیریت صحیح پیام

به گزارش آفتاب جنوب ، به نقل از فارس، سیده زرین کشاورز متولد 1360 در محله سادات این شهرستان بوده که آغاز کار خود را با نمایش «بندیر» به کارگردانی محمد پیرسبزی آغاز کرد و در سال 1379 با نمایش «کودک» به کارگردانی آقای بیضایی وارد رادیو شد.

وی در سال 1379 دیپلم افتخار بازیگری اول در نمایش «بخوان ریال» شبکه دنا را با نام شب‌های خلوت کوچه به کارگردانی عبدالمطلب خادمی از آن خود کرد.

از سال 1379 تاکنون صدای کشاورز در برنامه‌های مختلف رادیویی ایران کانون خانواده‌ها را گرم می‌کند.

از دیگر افتخارات این گوینده رادیویی می‌توان از نخستین اجرای رادیویی با برنامه خانواده در سال 83 و برنامه بچه‌ها سلام در سال 84 نام برد.

سیده زرین کشاورز منتخب گوینده برتر برنامه شب‌های ایران در سال 91 به صورت پخش هر ماه توسط یک استان از شبکه سراسری است.

این بانوی نمونه کهگیلویه و بویراحمدی دارای موفقیت‌های دیگری از جمله 9 عنوان نمره بالای هفتاد در سال 92 بوده که مورد تقدیر صدای استان‌ها قرار گرفت و همچنین در سال 92 گوینده برتر هجدهمین جشنواره تولیدات صدا و سیما، برنامه پسیناپسین، در سال 91 پس از سال‌ها دوری از دنیای تئاتر با نمایش «زمستان بود من پرنده بودم» به نویسندگی و کارگردانی مرتضی دستمرد و عنوان بازیگر منتخب جشنواره خانه تئاتر و آغاز اجرای تلویزیونی با برنامه خانواده و شبانه شبکه دنا از سال 86 است.

وی گوینده برنامه‌های رادیویی پسیناپسین، شب‌های ایرانی و بچه‌ها سلام است که از شبکه استانی دنا پخش می‌شود.

کشاورز براساس ارزیابی اداره‌کل صدای استان‌ها با کسب 6 امتیاز بالای 70 درصد بیشترین معدل کل گویندگی را در کشور به خود اختصاص داد..

فارس: چطور شد در عرصه گویندگی و دنیای هنر حضور پیدا کردید؟

کشاورز: از کودکی به هنر علاقمند بودم و در دوران ابتدایی بود که نمایش حسن کچل رو بازی کردم. سال 79 بعد از کسب دیپلم افتخار بازیگری اول به پیشنهاد مطلب خادمی برای بازی در نمایش تلویزیونی انتخاب شدم و نمایش‌های کودک، رادیو را به نویسندگی و کارگردانی مهرداد بیضایی برای رادیو انجام دادم.

فارس: شما با توجه به علاقه و پیگیری گویندگی را انتخاب کردید یا به صورت اتفاقی؟

کشاورز: از آرزوهایم بود که بازیگر شوم و این امر باعث شد که با عشق، علاقه و تشویق خانواده آن را دنبال و کم کم شروع کردم روزنامه را با صدای بلند می‌خواندم و ادای گوینده‌های خبر را در می‌آوردم و این روند تا دوران دبیرستانم ادامه داشت تا اینکه از طریق دوستان متوجه شدم که اداره ارشاد اسلامی کلاس‌های آموزش بازیگری برگزار می‌کند و از همان جا به طور جدی تئاتر را با نمایش بندیر نوشته آبسالان و کارگردانی پیرسبزی شروع کردم و جذابیت این کار هم از آنجایی بود که برادرزاده و خواهرزاده‌ام همبازی من در این نمایش بودند.

فارس: قبل از ورود به عرصه رادیو چه حسی نسبت به صدای خودتان داشتید؟ پس از پختگی چه حسی؟

کشاورز: قبل از گویندگی صدای نازکی داشتم اما با تمرین و اجراهای مداوم و گذراندن دوره‌های آموزشی صدایم پخته‌تر شد و الان صدایم را دوست دارم زیرا به گفته مخاطبینم از شنیدن آن آرامش می‌گیرند.

فارس: علاقه خاصی به رادیو دارید، چرا رادیو را ترجیح می‌دهید و اگر پیشنهاد اجرا در تلویزیون داده شود به شرط دوری از رادیو چه تصمیمی می‌گیرید؟

کشاورز: عاشق رادیو هستم. از کودکی به همراه پدرم تقویم تاریخ را گوش می‌دادم؛ البته من در تلویزیون هم کار می‌کنم و حس اجرا چه در تلویزیون و چه در رادیو را دوست دارم.

فارس: دغدغه شما در زندگی هنری چیست؟

کشاورز: دغدغه من این است که بتوانم در رسانه ملی هم موفق شوم و شرایط این کار هم در حال مهیا شدن است؛ اما زمانی راضی هستم که بتوانم در آنجا هم بدرخشم و حرفی نو برای مخاطبم داشته باشم و در دام تکرار نیفتم.

فارس: می‌خواهم فارغ از تعصب بگویید، تأثیر تلویزیون بر افکار عمومی بیشتر است یا تأثیر رادیو؟

کشاورز: تأثیرگذاری رسانه‌ها به شرط مدیریت صحیح پیام، اتفاق می‌افتد در تلویزیون و چه در رادیو؛ اما نظر بنده بیشتر به تلویزیون نزدیک است چرا که وقتی مجری موفق باشد و مدتی کناره بگیرد همه کنجکاو خواهند شد که دلیل غیبتش را بفهمند.

فارس: دلیل موفقیت شما چه بوده و چه معیارهایی برای تسلط یک مجری لازم است؟

کشاورز: از هیچ تلاشی کوتاهی نکردم و آنچه که هدفم بوده با تمام فراز و نشیب‌هایش شناختم و برای پیمودنش تلاش کردم؛ یک مجری جدا از صدای تأثیرگذار و شفاف باید به موضوع برنامه احاطه داشته باشد زیرا عدم داشتن سواد مطالعاتی می‌تواند عاملی آسیب‌پذیر باشد.

فارس: کلاس فن بیان چه تأثیری بر پروراندن صدای علاقمندان گویندگی دارد؟

کشاورز: بی‌شک کلاس و دوره بی‌تأثیر نیست؛ در این کلاس‌ها تکنیک‌ها معرفی می‌شود، تمرین و اجرای مداوم کمک کننده است؛ البته اگر جنس صدا خوب نباشد این کلاس‌ها فایده‌ای نخواهد داشت.

فارس: شیرین‌ترین خاطره شما از سال‌های حضور در رادیو چیست؟

کشاورز: شیرین‌ترین خاطره‌ام روزی بود که مجوزم را دیدم که می‌توانم گویندگی و اجرا داشته باشم؛ البته یکی از لحظه‌های شیرین کاریم وقتی بود که در جشنواره 18 تولیدات صدا و سیمای کهگیلویه و بویراحمد با لباس محلی استان برای دریافت جایزه رفتم و همان لحظه برادرم برای من پیامی فرستاد با این مضمون که «روسفیدم کردی شیر زن لر»

فارس: و تلخ‌ترین خاطره؟

کشاورز: تلخ‌ترین خاطره‌ام همین امسال بود زمانی که در روز رادیو در استودیویی که نخستین بار اجرا کردم جایزه‌ام را به عنوان گوینده برتر با 9 عنوان بالای هفتاد توسط مدیرکل از طرف صدای استان‌ها بدون حضور بهترین مشوق‌هایم گرفتم.

فارس: برنامه پر‌مخاطب پسیناپسین را چگونه معرفی می‌کنید؟

کشاورز: پسیناپسین برنامه عصرگاهی است که از کل کشور مخاطب دارد و با لهجه محلی و توجه به فرهنگ و سنت‌های مردم استان اجرا می‌شود.

فارس: دلیل خداحافظی شما به عنوان گوینده برتر از صدای استان چیست؟

کشاورز: برای رفتنم همین بس که بگویم از اول تیرماه در پایتخت و رادیوی البرز به هموطنانم خدمت می‌کنم، همیشه معتقدم با مردم باید با صداقت رفتار کرد و راز موفقیت من این بود که غم و غصه‌هایم را پشت در استودیو جا می‌گذاشتم ... با همه توانم اجرا می‌کردم چون شنونده از حال گوینده خبر ندارد سعی من در بهتر اجرا کردن بود، علاوه بر گویندگی، نوشتن و تهیه کنندگی بسیاری از کارهایم با خودم بوده از جمله تهیه کنندگی یار مهربان در خصوص کتاب و برنامه فرهنگ و هنر در خصوص معرفی هنرمندان استان را مثال می‌زنم.

فارس: آیا مطالبه‌ای از رادیو دارید؟

کشاورز: مطالبه‌ای از رادیو ندارم؛ هر برنامه‌ای که دوست داشتم توانستم اجرا کنم و تهیه‌کنندگی برنامه‌هایی را به من دادند که به آن‌ها علاقه داشتم.

فارس: و از مسئولان رادیو؟

کشاورز: به همین مصرع بسنده می‌کنم؛ هیچ عاشقی سخن سخت به معشوق نگفت، حرمت عشق ما را به رادیو و تلویزیون مثل همیشه نگه دارند.

فارس: کلام آخر؟

کشاورز: تنها صداست که می‌ماند. آرزو داشتم پدرم زنده بود و موفقیت مرا می دید، روز ورودم به عرصه صدا و سیما از من خواست زندگی هنری آبرومندانه‌ای برای خودم کسب کنم و صداقت کاری داشته باشم و رو‌سفید و سربلندش کنم با اینکه اول راهم اما خوشحالم در امر انجام  وظایفم سربلند شدم. جوایزم را به مادرم تقدیم می‌کنم که همیشه نگران من بوده و دعای خیرش بدرقه راهم است.

برای همکارانم آرزوی موفقیت دارم و به آن‌ها توصیه می‌کنم که اگر می‌خواهند برای استان افتخار کسب کنند عاشقانه به کار برنامه‌سازی بپردازند و یادآور می‌شوم که رضایت مردم حرف اول و آخر را در کار برنامه‌سازی می‌زند.
انتهای پیام/م